Kråkene på åkeren - kapittel 2

Litt meir om meg

Eg er student. Det er noko som mange menneske blir når dei er omtrent tjue år. Det betyr at eg les forferdelig mykje om ting som kanskje er litt kjedelige. Viss du er student og synest alle dei tinga du les, er kjedelige, betyr det at du studerer feil ting. Da må du finne deg noko anna å lese om.

Det kan også bety at du eigentlig ikkje burde vere student i det heile tatt. Kanskje burde du heller gjøre andre ting. For eksempel kan du lære deg å bli rørleggar eller brannmann. Eller du kan begynne å jobbe på postkontor.

På ein skole er det lærarar. Dei hjelper ungane å lære seg ting.

(Det er ikkje lærarane som bestemmer kva ungane skal lære på skolen. Det er det politikarane som gjør. Lærarane gjør berre som dei får beskjed om. Det er dei av og til ganske sure for, for dei trur ikkje politikarane har like god greie på ungar og skole som dei har. Og det har dei sikkert rett i.)

Studentar har også ein slags lærarar. Dei heiter førelesarar.

Førelesarar er folk som kan vanvittig mykje om éin ting.

For eksempel kan det hende dei veit ALT –

-         ABSOLUTT ALT –

-         som er å vite om vikingar.

Dei snakkar høgt for oss i ein time eller to om ting som det er viktig at vi lærer oss. Dette gjør dei ein gong i veka eller så.

Det betyr at studentar har mykje meir fritid enn skoleungar. Skoleungar må gå på skolen kvar dag. Eg som er student må dra på universitetet kanskje tre eller fire dagar i veka. Der hører eg på at førelesaren fortel om viktige ting. Dette gjør eg i to timar. Så kan eg dra heim igjen.

Eg har også lov til å ta med meg sjokolade og brus på ein heilt vanlig dag. Så mykje sjokolade og brus som eg orkar å proppe i meg. Og eg kan tygge tyggegummi. Men når ein får lov til å gjøre dette kvar dag, så sluttar ein med det.

Sjokolade og brus er ikkje så gøy lenger når ein kan få det kvar dag.

Dessutan må eg kjøpe det for eigne pengar.

Alle som er studentar får pengar frå politikarane. Det er fordi dei vil vi skal bruke all tida vår på å studere. Eigentlig er vi jo vaksne, så vi burde kanskje ha fått oss ein jobb. Da kunne vi ha tent våre eigne pengar. Men da kunne vi ikkje ha brukt så mykje tid på å lese.

Politikarane vil som sagt at vi skal bruke mest mulig tid på å lese. Derfor gir dei oss pengar, sånn at vi slepp å jobbe.

Men politikarane gir ikkje studentane så veldig mykje pengar. Berre akkurat passe.

Det er ganske dyrt å vere vaksen. Ein må betale husleige, sånn at ein har ein stad å bu. Ein må betale for maten sin. Ein må kanskje betale for bussbillettar. Nokre har til og med bil som dei må kjøpe bensin til.

Så må ein spare litt pengar. Det er lurt å ha litt i bakhand. Plutselig kan det skje noko som gjør at ein må bruke masse pengar. For eksempel kan det hende at vaskemaskina går i stykke. Da må ein reparere ho, eller kjøpe ei ny. Det kostar pengar. Da er det dumt viss ein har brukt opp alt.

Når ein har kjøpt alle desse tinga, og putta litt i banken, er det ganske lite pengar igjen.

Det er nok til å kjøpe litt sjokolade. Kanskje litt brus.

Men ikkje nok til å ta med på universitetet kvar dag.

Sjølv om eg altså får lov til å ta med meg sjokolade og brus i sekken kvar dag, kan eg ikkje gjøre det likevel.

Derfor synest eg heldigvis framleis at sjokolade og brus er gøy.