Topp ti ting du kan få på finn.no for 1 krone

   Prokrastinering. Eg har lovd meg sjølv å lese den kjedeligaste pensumboka mi når eg har skrive dette. Eg berre må utsette litt først. Ta ein kopp te. Høre litt på musikk. Høre ferdig den kule songen her. Legge ein kabal imens. Legge ferdig kabalen. Sette på ein ny song imens. Ups, ferdig med kabalen før songen var slutt, må høre ferdig, sjekkar facebook imens...
   Huff og huff. Det er jo oppskrifta på fiasko.
   Heldigvis kunne det ha vore verre! Eg kunne jo ha prokrastinert ved å gå ut og SHOPPE.
   Det er eit ord eg ikkje likar, akkurat det der, altså. For det første fordi det er eit skamlaust importord - på¨norsk ville vi sagt "handle." Skjønt handling og shopping er jo ikkje det same. Ein handletur er målretta, mens ein shopptingtur, iallfall slik eg har oppfatta det, går ut på å svime rundt i butikkar og la seg forføre av konsumerismens kvelande evangelium. Overflod, overflod, overflod - skaff deg ting og bli lykkelig!
   Dette er jo faktisk ei innebygd drift i mennesket. Vi karrar til oss når vi får sjansen, for vi er bygd for tronge tider, ikkje for overflod. Eg hørte nettopp ein norsk antropolog på radio seie at dei menneskelige instinkta rett og slett får problem i overflodssamfunnet, fordi vi er designa for å overleve i hard kamp ute i naturen. Evolusjonen har ikkje lært oss å takle overflod.
   Viss ein ikkje kan få så mykje, er det å sørgje for å få grabba til seg mest mulig (og dermed kanskje få sikra seg det mest nødvendige,) eit godt instinkt for å sørgje for lykke. Viss ein kan få nesten absolutt alt ein vil ha uansett blir vi som ein frosk som bur i grunne pyttar og instinktivt svømmar utover - til midten av den fem cm djupe dammen, for å få nok vatn - idet han kjem til havet. Oi.
  
   Så i staden for å gå ut og shoppe og få "overload"-knappen på jordkloden til å blinke enda heftigare, skal eg no prokrastinere ved å sjå på alt eg kan få BRUKT OG NESTEN GRATIS på finn.no. Det er faktisk ganske festlig å sjå alle dei rare tinga ein kan få for ei krone. Slik gjør ein:
   Gå inn på finn.no
   Gå på "torget" og trykk på avansert søk. Velg deg eit område (hvis ønska) og sorter søket etter pris lav-høg. Kjør.
   Her er mi topp 10-liste frå litt tilbake, over ting eg kunne fått for 1 kr:

1. Brukt butikkinredning i stål for detaljhandel jernvare
2. Bobleplastkonvolutter
3. Sitteplassar til Taylor Swift
4. Suzuki LS650 motor
5. 30 års serviett- og glansbilde-samling
6. Frisørsalong
7. 1 aksje i Grønmo Golfbane
8. Stort innandørs og utandørs kanaribur
9. Pakkemaskin som pakker ferskvarar og klistrar merkelapp på
10. Et vedlass

   Og kjenn kor lett og lykkelig du blir i heile kroppen ved vissa, tenk, kor herlig! at det er så mange ting i verda ein kan greie seg utan! Tenk på det neste gong du er ute og shoppar.

Bjørn

   Kva skal ein seie. Med eksamen så nært føreståande må ein så klart bruke mest mulig tid på å prokrastinere (slå det opp viss de ikkje kan ordet; det er sabla treffande for mykje no på året) saman med sin tullete bror. Ingen må føle seg for trygge. Iallfall ikkje artiklar i Nordlys, når dei som her berre ber om å bli tukla med. Artikkelen handla i utgangspunktet om eit ganske interessant zoologisk besøk i Tamokdalen. Noen pennestrok, og straks er dette agurknyhende av ypparste klasse:

Yellow submarine

   La superlativa hagle! (Nei, forresten, la komparativa hagle. Det er empirisk testa og funne gyldig etter mange verbale stridar her i huset, at komparativ alltid vinn over superlativ. Som i "Eg er sterkast!" "Eg er sterkare.")

   Altså: Etter ei meir strålande påskehelg i Bardufoss og Alta kom eg heim med ein meir lysande gledesspreiande ting enn, eit meir fantastisk skaparverk av fantasi og plastikk, enn noko eg har sett før i heile mitt liv. Dette var takka vere den hyggeligare og herligare Beate, som hadde funne dette utrulige på sine utruligare reiser i Utlandet:

   Er han ikkje vakker? Hjartet mitt hoppar av glede. No må eg faktisk begynne å drikke te i gjennomsiktige koppar. Som for eksempel fine, fine "Ökologisk"-koppen, som til alt overmål kjem frå ein loppemarknad ute i solskin i mitt tidligare Oslo-liv.

   Og snart er det vår. Ah. Livet er herlig.

Vikinghjelmar med horn - mysteriet oppklart?

   Vi har mange diskusjonar til både hygge og nytte her i heimen, særlig etter at Steinar begynte å ta femtenminuttars pausar i spelinga og slik fekk nok cerebralt overskot til at hans no diagnostiserte kreative dysleksi slo ut i full blomst. Denne artar seg i ein (u)vane med å feillese ord som han eigentlig ikkje har noen problem med å lese - type "Snøfrisk" blir alltid "Snørfisk." Huset blir no oversvømma med ein syndeflod av spoonerismar, anagram og generell ordstokking. Slik oppdaga vi her ein kveld til dømes desse anagramma av ordet "remulade":

• Remulade
• E du maler?
• Elade rum (svensk?)
• Duemaler
• La de mure!

   Men over til det annonserte hovudtemaet for dette blogginlegget: Vikinghjelmar. 

   Vikingane var tøffe og barske krigarar som, akkurat som nordmenn på utanlandsreise i dag, kanskje blei litt vel ivrige innimellom, slik at dei lokale innbyggarane dagen etterpå lurte på akkurat kva som trefte dei. Dei fekk veldig dårlig omtale av samtidige munkar og intellektuelle i Europa - noen skreiv til og med at dei var meir demonar enn menneske, med horn og nasty big pointy teeth.

   Og her kjem vi til sakas kjerne. For hadde dei faktisk hjelmar MED HORN PÅ?

   Ein treng ikkje lang militær erfaring for å sjå dei openbare ulempane med eit slikt plagg. Horna heng seg fast i tronge engelske døropningar, og ikkje minst gjør dei det mulig for motstandaren å fjerne hjelmen med eitt enkelt velplassert slag med, sei, ein pinne.

   Det har dessutan ikkje blitt funne noen hornhjelmar i Noreg. Dei vi veit om som hadde hjelmar med horn, var faktisk keltiske kongar som brukte dei i seremonielle samanhengar. Så kanskje vikingane knabba noen derfrå. Men eg har alltid hatt mine tvil om dei faktisk kriga med dei på hovudet.

   Inntil nylig!

   Det funksjonelle aspektet kjem nemlig inn som det interessante her. Korfor hadde keltarane hjelmar med horn på? Fordi dei hadde ein horngud, Cernunnos. Kva betydde horn for vikingane? Drikkekar. Ein har faktisk funne romersk-produserte horn av glas, laga for å kunne selje glasprodukt til ein nordgermansk marknad.

   Hovudplagg med drikkekar? Hmmmm...

   Alle har jo sett amerikanarar med øl-caps. Vi lanserer no ein teori om at vikinghjelmen med horn var datidas camelbak. Dette må ha vore praktisk når ein skulle komme i berserkmodus men ikkje hadde noen ledige hender til å halde drikkehornet i.

   Dette kan ha gitt dei fastbuande raid-offera ein fordel, sia eit vikingangrep på denne måten kan ha blitt forvarsla av slurping som nærma seg over havet.



Påskekrim

   Ein heil vanlig morgon. Kjøkkenet er fredelig og solfylt. Alt er som det pleier idet familien tøflar til frukostbordet for å innta dagens første næring. Kaffien snorkar blidt i traktaren. Det klirrar i bestikk. Lyden av mat som blir eten, meir ein følelse, ei stemning, enn ein eigentlig lyd, fyller rommet. Noen er vaknare enn andre, éin er litt pjusk og klagar halvhjarta over dårlig hals. Avisa blir fortært, den også.
   Først når frukosten er over oppdagar familien at noko er fryktelig, fryktelig galt.

   Eit underlig absurd syn møter dei idet dei bøyer seg over oppvaskkummen. Ein stum gjenstand, ute av stand til å skrike ut om dette unaturlige. Det er nesten grotesk. Spørsmålet er det same for alle som står klemde saman rundt vasken: Korleis har dette skjedd?
   I all si meiningsløyse ligg ein halv oppvaskkost på metallet.

   Korleis har dette skjedd? Kven har gjort denne gruvsame ugjerninga, som så grotesk strir mot Guds skaparordning? Ein oppvaskkost utan skaft. Det er til å gråte over. Samtidig inngir synet ein underlig fascinasjon. Noen har knekt oppvaskkosten. Kan ein eller annan verkelig ha vaska opp så hardt at den stakkars reiskapen har måtta gi etter? "Er det hòl i kasserollen?" spør mamma undrande. Ingrid spring rett til gryteskapet og sjekkar, men ingen av kasserollane ser ut til å ha tatt skade. Ugjerningsmannen har altså ikkje tatt fleire offer.
   Men kven står bak denne sjokkerande (skjønt samtidig riktig så imponerande) dåden?
   Det kan ikkje ha skjedd av seg sjølv. Ingrid finn nemlig skaftet til oppvaskkosten - i søpla.
   Ingen av dei som er til stades vil tilstå. Når pappa blir spurd, viser det seg at heller ikkje han vil seie seg kjend med dette frå før.

   Kven står bak? Er det denne sleske typen?

Eller denne tilsynelatande uskyldige gjengen?

Eller - gisp! - snakkar noen i familien ikkje sant om kva dei gjorde og ikkje gjorde denne natta?

1. barhovuddag

   I dag låg hua i sekken mens eg gjekk til universitetet. Det er sol og sørpe og vårvêr. Kong Vinter har ikkje gitt seg; han ligg nok berre og brettar opp erma oppe i lyngen ein plass. Men 1.barhovuddag er stadig ein merkedag som må markerast. Det blei av underteikna gjort ved å ete opp den siste kakeresten som var igjen frå mammas femtiårsdag, der Earth Hour forøvrig blei ganske korrekt (om enn noen minutt forseinka) markert, på initiativ frå bursdagsbarnet sjølv. Ingen skal komme her og seie at foreldregenerasjonen er akterutsegla!
   Camilla har forresten mista jordbærhua si. Viss noen har sett ei jordbærhue på vidvanke ein plass i Tromsø, så ta affære og få ho heim!
   Eg ønskjer alle ein heilt fantastisk 1. barhovuddag. Marker, marker!

... det fine med nynorsk er at den siste setninga der ikkje kan omsettast til "Worms, worms!" på engelsk. Det ville derimot ha vore eit relevant omsetningsmessig dilemma hadde eg skrive på bokmål. I det sannsynlige tilfelle at noen ville ha nytta sjansen til å feilomsette, ville så klart dette ha lagt ein dempar på denne vårlige festdagen. Eller hei, kva veit eg. Kanskje snarare tvert imot.
   Og sia vi er inne på makkar, så vil eg dele kunnskapen om filmen "Tremors" eller, som han heiter på norsk - ja riktig: "Marksommer."